Ik ben zestig jaar en samen met mijn vrouw heb ik twee volwassen dochters, een kleindochter en een kleinzoon. Het werk dat ik doe, wordt geestelijke verzorging genoemd, maar ik noem het liever levensbegeleiding. Waar loop je tegenaan? Wat of wie helpt je om het vol te houden? Waar word je blij van? Wat heb je nodig om de overgang naar een nieuwe fase te maken? Over dat soort vragen ga ik met mensen in gesprek.   

 

Als geestelijk verzorger werk ik in De Plantage in Brielle, een algemeen verpleeghuis waar mensen wonen met dementie, met niet-aangeboren hersenletsel en met lichamelijke handicaps.  Sinds 2019 ben ik ook verbonden aan het Centrum voor Levensvragen ZHE, als zelfstandig geestelijk verzorger voor mensen thuis. Waar ik veel ervaring mee heb, is de begeleiding van mensen met dementie en hun familie. Ook ben ik vaak betrokken geweest bij de zorg voor mensen in de laatste levensfase (palliatieve en terminale zorg).

Opgeleid als theoloog ben ik niet verbonden aan een kerk of een andere levensbeschouwelijke organisatie. 

​

​

​